Nous vous présentons un poème d’Apti Bisoultanov, interprété par Xhouseyn Betelgereev.

Güyre

Gharghuleš dja döxu delxadeš vay vovšex qhastar,
Bezaman mazhdella gha ögu šiylaçu kiyra.
Qin cxha a huma dac oylane san bjärgaš qhasta,
Qhanlo so, qhezhlo so, dottagha, išttaçu diynaxh.

Oylane theyoghu qu noxçiyn yartaškaxh güyre,
Gergara, genara la döghu, sa tüysu zama.
Dolalo xhannašca mozhaçu ghayghane tüyra,
Deza xhan qhäxhaçu sobarca sadetta jama.

Mila vu dog eca sa tedaš ištaçu xenaxh,
Daxaro qhastiyna dottagha ullexh ca xilça.
Arenan nazmanaš aš oyla xhöstur yu ghenaxh,
Xillaçiyn, xindolçiyn dozanexh cxhalxa caj visça.

Annalexh çeq yulluš djateqa gharghuliyn asa,
Xetalo düne a cünga ladöghnaçoxh tiyna.
Djaöxu delxadeš, qayqadeš vay vovšex qhastar,
Qhanlo so, qhezhlo so, dottagha išttaçu diynaxh.

Apti Bisultanov

—————————————————————————

Гюйре

Г1арг1улеш д1аоьху, делхадеш вайн вовшех къастар,
Безаман мажделла г1а оьгу шийлачу кийра.
Кхин цхьа а х1ума дац ойлане сан б1аьргаш хьаста,
Къанло со, къежло со, доттаг1а, ишттачу дийнахь.

Ойлане т1ейог1у кху нохчийн ярташкахь гуьйре,
Гергара, генара ладоьг1у, сатуьйсу зама.
Долало хьаннашца можачу г1айг1анийн туьйра,
Деза хьан къаьхьачу собарца садетта 1ама.

Мила ву догъэцан, хьо теван ишттачу хенахь,
Дахаро къастийна доттаг1а уллохь ца хилча.
Аренан назманаш, аш ойла хьоьстур ю хьенан,
Хиллачун, хиндолчун дозанехь цхьалха цхьаъ висча.

Аналлех чекхъюьйлуш, д1атекха г1арг1улийн аса,
Хетало дуьне а, цуьнга ладоьг1начохь, тийна.
Д1аоьху, делхадеш, кхайкхадеш вайн вовшех къастар.
Къанло со, къежло со, доттаг1а, ишттачу дийнахь.

Апти Бисултанов

————————————————————————–

L’automne

L’envol des grues dans le ciel déplore notre séparation,
Les feuilles jaunies de l’amour tombent sur mon cœur glacé.
Rien ne peut réconforter mes yeux égarés,
Je vieillis, je blanchis mon amie en cette situation.

L’automne mélancolique tombe sur les villages tchétchènes,
C’est l’époque attendue, espérée, proche et lointaine.
Sur les forêts les contes tristes de l’automne passent,
L’attente de la patience amère il faut que tu ressasses.

Qui peut te consoler, t’apaiser, en ces circonstances,
Si de l’ami choisi par la vie à ton côté tu sens l’absence ?
Mélopées champêtres, de qui cajolerez-vous les pensées,
Quand on demeure seul entre l’avenir et le passé ?

A l’horizon les vols de grues lentement s’éloignent,
Il semble que la terre elle-même, les écoutant, se calme.
Elles passent, déplorent et clament notre séparation,
Je vieillis, je blanchis mon amie en cette situation.

Apti Bisoultanov
Traduction : Kissa Gatsaeva

Views: 1184