Erzurum DSİ eski Bölge Müdürü Cahit Okçu tarafından kaleme alınan “Su Dağları Çeçenya Ah Çeçenya” isimli bir roman okuyucularla buluşuyor.

Birey Yayınları’ndan çıkan “Su Dağları Çeçenya Ah Çeçenya” isimli kitabın yazarı Cahit Okçu kitabını, “…Bilmediğim yada yaşamadığım hayatlar üzerine yazılmış bir kitap bu. Okunacağı kitle üzerinde anlaşılır olabilme adına doğu ananeleri ve hayatları üzerine kurguladım. Kitabın maksadı, hissiyatı “özgürlük” üzerinde yoğunlaştırmaktı. Ben bunu yaptım. Anadolu ile Çeçenler bir yerlerde buluşmalıydı… Ortak hislere ortak ad bulma… Mesaj budur. Asgari müştereği özgürlük üzerine yoğunlaştırmak diyelim… Dünyanın kuytu köşelerine sıkıştırılmış halkların özgürlüğüne ve tavırlarına dikket çekmek amacını taşıdım yazarken kitabımı. Özgürlük fikrinin mekanı, kabuk rengi ve hatta kültürü olmaz… Çeçenya bu durumdaki halklar adına son dönemin sembolüdür. Amaç buydu. Kanat takılan dünyadır anka değil diyelim.. Kitabın diyalektik ve tecrit anlamdaki tasfirleri benim zindanlarımla ilgili bir durumdur. Yanlızlığın karanlıkta tebeşir arama tarzı…” şeklindeki eleştirisiyle sunuyor okuyucuya.

Su Dağları Çeçenya Ah Çeçenya

Savaş ve gönül üzerine birkaç satır…

Diyalektik felsefe, metafizik aşka ait söylenmemiş sözler, yaşanmış burukluklar, çok olan ama azı seçilen eyvahlar, etik ölçüler, savaş ahlakı, isyan, işgal altındaki sevdalar ve neşe denen şeyin nasılı!…

Bu roman; Ellerden işaret parmaklarına, çatık kaşlardan tebessüme yol bulmuşların romanıdır…

Zarı ince olan yüreklerin kanadığı yıllara ait. Dünyadaki birkaç ülkeden biri.

Burası Çeçenya…

Evet!.. Bu ülke öyle bir denizdi ki, balıktan çok olta atılmıştı içine. Emperyalistler, şaraplı dudaklarını onların haritalarıyla siliyordu. Azizler üzüm topluyor, şeytanlar şarap yapıyordu. Ama herkesin bir hesabı vardı şüphesiz. Sisin arkasında yaşanan bir soykırım. Böyle bir dünyada umut ne yapsın, kim ad versin bu yazıklara?..

İşte böyle bir dünya!..

“.. Bir daha!.. Ne soğuk gecelerde üşüdüler, ne yazdan kalma kuru çalıların dikeni battı parmaklarına… Ne çaydanlıklara çamur sıvadı namlu tutan eller… Ne camların gerisinde beklediler, nede aç günler geçireceklerdi artık… Kenger kurusundan un yapmakta yoktu, hani!.. Taşlara yaslanmakta!..

Neydi o yetim başlı tasalar, al işte!..

Bardağın taşa çalınışı gibi gönlüde çoktan yüreğe çarpmışlardı…”

Bu kitabı satın almak için tıklayınız…