1965 yılında Çeçenya’ nın dağlık Vedeno bölgesindeki Vedeno Köyü’ ne yakışır sertlikte bir çocuk geldi dünyaya ve Şamil dediler ona, bu çocuğun Kafkasya’ nın ikinci Şamil efsanesi olacağını ve İmam Mansur’ in kılıcını kuşanacağını bilmeden. Ama kendine layık biçtikleri ismi utandırmadı Şamil Basayev ve önce özgürlük diyerek basit hesaplar peşinde koşmadı hiçbir zaman. Milli duygulardan hareket eden bir vatanseverdi o.

Duydu ki Kafkasya’ da birileri kan akıtıyor, Onlar benim kardeşlerim dedi: Abhazya’ ya da, Azerbaycan’ a da canını vermeye gitti. Öylesine cesur ve insancıldı ki, Abhazya’ da önce Kafkas Halkları Konfederasyonu Komutanlığı’ na, sonra Abhazya Halk Kahramanı Madalyası’ na layık görüldü.

Çeçenya işgal edildi, Şamil yine binlerce Çeçen genci gibi malıyla, canıyla işgale dur dedi. Ruslar evini bombaladı, ailesinden en yakın onbir ferdini kaybetti de, “Rusların evimi yıkmaya bu kadar hevesli olduğunu bilseydim kendi ellerimle yıkardım da komşularımın zarar görmesini engellerdim.” dedi.

Bir komutan gibi olmadı hiçbir zaman. Her zaman bir askerdi yanındaki gençler kadar. Grozny’yi terk ederken “Butterfly” isimli mayınlara kendini atarak yol açmaya çalışan savaşçılarını engelledi, önden ben yürürüm arkamdan siz gelirsiniz dedi. Burada bir bacağını yitirdi. Ama o mücadeleyi bırakmadı, sayısız operasyona katıldı. Çünkü, o kimileri gibi dünyaya çivi çakmaya gelmedi, her an ölecekmiş gibi yaşlı oldu, savaşacakmış gibi de genç oldu her daim.

Onu tanımayan ve yüzüne karşı konuşmaya cesareti olmayanlardan kimileri, dayanaksız ve bilgisiz bir şekilde Şamil hakkında hüküm vermeye çalıştı. Hayatta kaldığı için Rus ajanı olmakla suçlandı, Vahhabi olmakla itham edildi. O hepsine en güzel yanıtı verdi, “Tüm yaptıklarımın arkasındayım. Putin ve Rus yönetimi ülkemizi terk edip savaş suçları mahkemesinde yargılandığında ben de bağımsız bir mahkemede yargılanmaya hazırım” dedi.

İşgalci Rus güçleri Şamil Basayev’ i öldürerek özgürlük mücadelesini bitirecekleri hayaliyle yaşadı Çeçenya’ yı işgal ettikleri ilk günden beri. Ama Onu öldürmeyi başaramadılar! Lakin her nefsin ölümü tadacağı bu dünyada, 2006 yılında 10 Temmuz’un ilk saatlerinde İnguşetya’ nın Ekayeva Köyü’ nde yiğit askerleri ile birlikte cephane yükledikleri kamyonetin tesadüfen patlamasıyla Çeçenya’ daki şehitler kervanına katıldı. İşgalci Ruslar ve kuklaları ardından bayram ilan etti, ama çok geçmedi ki, yanıldıklarını onlar da gördüler: “Çeçenya’ daki mücadele kişilerin değil, bir halkın topyekün özgürlük ve hümanizm ideası doğrultusundaki mücadelesidir! Bir Şamil gider, bin Şamil gelir!..”

“Ormanın özlemini çeken yorgun ve aç bir kurt gibi, taze temiz çayırları özleyen huysuz ve aç bir at gibi, Şamil de ölünceye kadar özgürlük istedi. Ey Rusya senden korkmuyoruz! Gücüne gülüyoruz, çünkü bizim umudumuz, ruhumuzdaki özgürlük ateşimiz!..”

Şehadetinin üçüncü yıldönümünde Çeçen Cumhuriyeti İçkerya Devlet Başkanı Yardımcısı ve Silahlı Kuvvetler Kumandanı Şamil Basayev’i rahmetle anıyoruz!

Ruhun şad, mekanın cennet olsun şehit!

Şehitlerimiz şerefimizdir, unutmak ihanettir!