Litvanya’daki Slaptai isimli internet portalı ve XXI.Yüzyıl gazetesi için Khadizhat ve Malik Gataev çifti ile yapılmış özel röportajı sitemizden yayınlıyoruz. Röportaj, Gataevler Litvanya’nın başkenti Kaunas’taki bir hapisanede tutuklu iken 30 Temmuz 2009 tarihinde Litvanyalı gazeteci Gintaras Visockas ile yaklaşık dört saat güren görüşmeleri sırasında yapıldı.

Çeçen Khadizhat ve Malik Gataev çifti, Kaunas’ta tutuldukları hapisaneden 9 Eylül 2009 tarihinde serbest bırakıldı. Ancak, çift özgürlüğüne kavuşur kavuşmaz Litvanya makamları çift aleyhinde ikinci bir davaya başladı. 25 Eylül 2009 tarihinde de Gataevler 7 ay daha hapse mahkum edildi. Göz altına alınmaları ve hapise konulmalarının gerçek nedeni üzerindeki gizem devam ediyor. Litvanya kamuoyu halen Litvanya’nın en önemli gizli servisi olan ve Povilas Malakauskas yönetimindeki Litvanya Devlet Güvenlik Departmanı (DGP)’nın aile içerisindeki bir tartışmaya neden dahil olduğunu bilmiyor. DGP subaylarının niçin Denis Volovsky’den ve Gataevlerin evlat edindiği bir çocuktan mahkemede ailesine karşı tanıklık etmelerini istediği ve neden Litvanya güvenlik servislerinin Denis Volovsky’yi sınırdışı edileceği ve Gataevler aleyhinde tanıklığı reddetmesi halinde aleyhinde tüm yasal yollara başvurulacağı şeklinde tehdit ettiği henüz Litvanya kamuoyuna açıklanmadı. Rusya’nın Gataevlerin başarılı çalışmalarından duyduğu hoşnutsuzluğun bu duruma neden olduğu şeklinde ciddi şüpheler var. Mevcut Kremlin yönetimi, Rusya’nın sınırlarının dışında onlarca Çeçen çocuğun geleneklerine ve inançlarına saygılı bağımsız insanlar olarak yetişmesinden ötürü rahatsızlık duyması bu durumun nedeni olarak gösteriliyor. Ayrıca gözden kaçırılmaması gereken bir diğer versiyon ise, Litvanya gizli servislerinin terörizmle mücadele konusunda Batılı devletlerden aldığı büyük finansal destekler ve Batılı devletlere çalıştıkları imajını yerleştirme kaygısının varlığıdır. Bir de Malik Gataev’in bazı gizli servislerle işbirliği yapmayı reddetmiş olmasından ötürü, bu gizli servislerin intikam alma isteği bu karmaşık mahkeme süreçlerinin ardındaki neden olabilir.

Gintaras Visockas: Hem Litvanya’da hem de diğer ülkelerdeki pek çok kişi sizin masum olduğunuza inanıyor. On aydır Litvanya hapisanesindesiniz ve  bununla nasıl başa çıkıyorsunuz?

Khadizhat Gataeva: Burada zaman ağır ilerliyor. Kendimi iyi hissetmiyorum. Yüksek tansiyon sorunum olduğu için kalbimle ilgili ilaçlarımı düzenli olarak içiyorum. Buradaki ilk günlerimde hücremdeki komşum ile bazı problemlerim oldu. Çeçenya ile ilgili Rusya’da yapılmış filmlerin çoğunu izlemiş bir kadındı. Tüm Çeçenlerin terörist olduğunu ve Rusya’nın Çeçenleri yok etmekle iyi bir iş yaptığını anlatarak gerçekten beni dehşete düşürüyordu. Onunla bu konuda tartışmaya çalıştım. Rusya’nın yarattığı bu tip filmlerle gerçekleri saptırdığını ona anlatmayı denedim. Savaşla ilgili tüm bildilerimi kadına anlatmak istediysem de beni dinlemedi. Rusya’nın sunduğu içeriğe inanıyordu. Bir süre sonra hapisane yönetimi onu başka bir hücreye taşıdı.

Bununla birlikte, bir diğer soruya kim yanıt verebilir? Akrabalarımız ve çocuklarımız niçin bizi ziyaret etme hakkından mahrum bırakıldı? Hapisanede benimle aynı madde kapsamında mahkum edilmiş bir kadın var. Buna rağmen neredeyse hergün akrabaları onu ziyaret ediyor, oysa dokuz ay boyunca bana yalnızca bir kez akrabalarım ve çocuklarımın bazılarıyla görüşme hakkı tanıdılar. Ayrıca mektuplarımızı ulaştırmakta problemlerimiz var. Benim için çocuklarım olmadan durmak çok zor bir durum. Eminim ki çocuklarım da aynı şeyleri hissediyordur. Ben de bir yetimhanede büyüdüm. Bundan ötürü ne hissettiklerini biliyorum.

Malik Gataev: Başa çıkmaya gayret ediyorum. Sağlığım yerinde. Pek şikayet etmiyorum. Ama böylesi bir yerde kimsenin sağlığı iyi olmaz. Hapisane yönetimi, gardiyanları ve doktorları ile ilgili herhangi bir şikayetimiz yok. Oldukça normal ve karşılıklı saygıya dayalı bir ilişki kurduk. Bununla birlikte başımıza gelenlerle başa çıkmaya çalışmadığımı söyleseydim, yalan söylemiş olurdum. Stresin etkileri var. Örneğin karnımdaki ağrı gibi. Ancak eşimin sağlık durumundan cidden endişe ediyorum. Tutuklanmasından önce Khadizhat’ın sağlığı yerine gelecekti. Onu hastaneye yatırmak üzereydim. Ama yapamadım. Sağlık problemleri tutuklanması ve hapsedilmesiyle birlikte daha kötüye gitti.

Ama manevi yaralarımızı iyileştirmek için ne yapmalıyız? Savaştan daha korkunç bir şey olmadığını düşünüyorduk. Ama yaşadıklarımız neredeyse savaş kadar korkunç şeyler olduğunu gösterdi. Bunlar ihanet, aşağılanma, yalan ve adaletsizlik. Çocukları savaştan kurtarırken görüp geçirdiklerimizi anlatmak çok zor. Çocuklar bizim geleceğimiz. Olabildiğince çok Çeçen çocuğu mümkün olduğu kadar dürüst, terbiyeli ve iyi insanlar olarak yetiştirmenin bizim görevimiz olduğunu düşünüyoruz. Onları kurtarmaya çalıştık. Ve birşeyler yapmayı başardık. Gelecekte neler olacağını bilmiyoruz. Gelecekle ilgili ciddi endişelerimiz var. Ailemiz dağıtıldı. Yeniden birleştirmek için biz ne yapabiliriz? Yeniden inşa etmeyi başarabilecek miyiz? Büyüttüğümüz çocuklardan bazıları artık daha fazla Litvanya’da kalmak istemiyor. Taciz edilmeyecekleri başka ülkelere gitmeyi istiyorlar.

Gintaras Visockas: Çocuklarınızı nasıl yetiştiridiğine ilişkin detayları anlatabilir misiniz? Litvanya’da bu konuyla ilgili çok farklı ve inanması güç dedikodular yayılıyor?

Мalik Gataev: Ebeveynlerimiz ve dedelerimiz-ninelerimiz bizleri nasıl yetiştirmişse, bizde çocuklarımızı aynı şekilde büyütüyoruz. Çocuk yetiştirme tarzımızın Litvanya’dakinden çok farklı olduğunu sanmıyorum. Elbette, ebeveynlere saygı atmosferinin olduğu; içki ve uyuşturucu kullanımının bir problem olarak değerlendirildiği; çocukların sevgiyle eğitildiği ve kız çocuklarının başıboş bir hayat sürmesine izin verilmediği normal aileleri kastediyorum. Yakalanmamız ile birlikte sergilenen performans bizi canavar gibi gösterdi. Vahşi dağlılar olarak tasvir ediliyoruz. Bu bir yalan. Normal ebeveynleriz. Ne tür bir suç işlediğimizi halen anlayabilmiş değiliz. Eğer yetiştirdiğimiz çocuklarımızın ahlaksızlık yapmasına izin vermemiz yanlış bir şey ise, ben bu dünyayı anlamıyorum. Bu, eğer serbest bırakılsam bile, çocuklarımın işsiz güçsüz sarhoş dolaşmasına ve ahlaksız bir hayat sürmelerine izin vermeyeceğim için kendimi yine hapisanede bulacağım anlamına geliyor.

Çocukların bazı hakları olduğu gibi aynı zamanda yerine getirmeleri gereken bazı sorumlulukları da var. Sorumluluk olmadan özgürlük olmaz. Hayatımın 12 yılını çocuklarım ve kimsesizlerle birlikte ailemi kurmaya adadım. Ailem Avrupa’daki demokratik ve uygar Litvanya tarafından dağıtıldı.

Khadizhat Gataeva: Bir keresinde Savcı Nomeda Oskutite’ye, yaşı tutmamasına rağmen kızının evden ayrılarak kimsenin tanımadığı, nerede yaşadığı ve parasını nasıl kazandığı bilinmeyen bir adamla yaşamasına izin verip vermeyeceğini sordum. Evet, kızıma vurdum ama bunu bir anne olarak yaptım. Onu tehdit etmedim ya da kötürüm bırakmadım. Ona işkence etmedim. Onu yaralayacak bir şey yapmadım. Sağlığına zarar vermedim. Onun iyiliğini istediğim için vurdum. O an tüm kelimeler yetersiz kalmıştı. Hepsinden öte tek bir tokattı. Kimse sürekli dayak attığımı söyleyemez. Nihayetinde ona hisleriyle hareket etmeye, bizi provoke etmeye, bizi rahatsız etmeye ve bizi rezil etmeye bir son vermesi için vurdum. Bir ses kayıt cihazıyla ailesinin konuşmalarını kaydeden bir kız düşünün. Sizce bunu kendisi mi düşündü yoksa birileri onun aklına mı soktu? Savcı Oskutite, Seda’nın bizim kavgamızı kayıt etmesindeki amacı açıklamalı.

Malik Gataev: Pek çok kez bize “Eğer Litvanya’da yaşıyorsanız, Çeçen adetlerine değil Litvanya’daki kurallara uymalısınız” denildi. Ancak neden Çeçen hayat tarzını ailemle yaşamak hakkımdan mahrum bırakılıyorum? Sonuçta Litvanya ve Çeçen hayat stilleri arasındaki fark nedir? Litvanyalılar çocuklarına ahlaksızca bir yaşam yaşamalarına, ölümüne sarhoş olmalarına ve geceleri haylazca vakit geçirmelerine izin veriyor mu? Çocukları doğru yoldan ayrıldığında Litvanyalı ebeveynlerin çocuklarını azarlama hakkı yok mu? Çocuklarımıza kötü davranmakla suçlanıyoruz. Ama çocuklarımıza baktığımız süre boyunca, şehvet düşkünlüğü, para çalma, alkollü içki yoktu. Şimdi çocuklar etrafta koşuşturuyor: bazıları tüm belgelerini kaybetti; bazıları toplu yaşamdan kaynaklanan masrafları karşılayan bağışçılardan para çaldı; erkek çocuklardan birisi alkollü araç kullanmaktan tutuklandı. Şu anda hapisanede olmamızın asıl nedeni yetkililer tarafından açıklananlardan kesinlikle çok farklı. Bunun ne olduğunu bilmiyoruz. Allah herşeyi görüyor: çocuklarımızı tam olarak sıradan Litvanyalı bir aile gibi davranarak yetiştirdik. Ne Litvanya, ne Çeçen, ne de uluslararası bir hukuk kuralına aykırı davranmadık. Gözaltına alınmamızın ardında yatan bazı nedenler var. Eşimin bir kez olsa bile Seda’ya vurması yanlıştı. Ne olursa olsun ona vurmamak için kendisini zorlamalıydı. Lakin, kimse tek bir tokattan ötürü savcıların talep ettiği gibi ne aylarca ne de yıllarca cezaevine konulmaz. Ayrıca, hiç bir gizli servis ajanı bir anneyi çocuğuna tokat attığı için tutuklamaz.

Gintaras Visockas: Litvanya’daki faaliyetleriniz hakkında hoşnutsuzluk duyan insanlar hakkında ne düşünüyorsunuz? Oksana Chelysheva’ya göre, Aminat Saieva (Çeçen Cumhuriyeti İçkerya Baltık Ülkeleri Temsilcisi) tutuklanmanızdan bir ay önce sizin bazı problemlerle karşılacağınızı söyledi. Ya da Rusya, onlarca Çeçen çocuğu Litvanya’da yetiştirmenizden rahatsızlık hissetmiş olabilir mi?

Malik Gataev: Birisinin yolundan geçtiğimiz açık. Ayak izlerimizi gördüler. Sağlam bir şekilde yerleşiyorduk. Uluslararası alanda tanındık. Bizimle ilgili kitaplar ve makaleler yayınlandı. Ünlü film yapımcıları bizim hikayemizi belgesel ve aksiyon filmlerinde kullandı. Açık sözlü uluslararası organizasyonlardan yardım alıyorduk. Tutuklanmadan kısa bir süre önce, büyük uluslararası bir organizasyon kurulması sonucunu doğuracak girişimlerde bulunuyordum. İsveç, Norveç ve Finlandiya’dan insanlar bu organizasyonda yer alacaktı. Organizasyon çocukların velayeti ve yetiştirilmesi konusunda çalışacaktı ve benim de yöneticilerden birisi olmam isteniyordu. Bizi çekemeyen insanların olduğunu kabul etmemezlik yapmıyorum. Eğer Aminat bizim bir problemle karşı karşıya kalacağımızı bilmesine rağmen bizi bundan haberdar etmediyse, onun Litvanya’daki Çeçenya temsilciliğini tanımayı reddediyorum. Hakiki bir temsilci tüm Çeçenleri koruyup kollamalı. Biti kanlanmış olmalı ki, dokuz aydır hapiste olmamıza rağmen ne bizi ziyaret etmeyi denedi ne de bir mektup yazdı.

Dürüst konuşmak gerekirse, Aminat ile bir anlaşmazlığa düşmüştük. 1997-1999 yılları arasında Algirdas Endrukajtis ile birlikte Litvanya’da bir yetimhane açmak için çeşitli girişimleri oldu, 2000 yılında yollarımız ayrıldı. Bir kavga değildi ama fikir ayrılığı yaşandı. Bunu inkar edemem.

Gintaras Visockas: Tüm mahkeme oturumları kamuoyuna kapalıydı. Bunun bazı amaçlara hizmet ettiğini düşünüyorum. Görünüşe bakılırsa bunu Litvanya kolluk kuvvetlerinden birileri organize etti çünkü itham ettikleri gerçek dışı suçlamaların çok azının duyurulmasını istediler.

Malik Gataev: Yargılama boyunca mahkemede tüm argümanlarımızı sunmamıza izin verilmedi. Sürekli “Yeterli”, “Bu kadarı kafi”, “Belli zaten” gibi sözcüklerle konuşmalarımız kesildi. Öte yandan karşı taraf için ise açıklamalarını tamamlamaları için yeterli zaman verildi. Bizi destekleyici ifadeleri olan çocukların konuşmalarına izin verilmedi. Mümkün olduğunca birkaç kelime söyledilerse de, yargıç onları “konu dışına çıkmakla” suçlayarak ya konuşmalarını “yeterli” bularak susturdu. Denis Volovskiy’e bize karşı tanıklık yapması için psikolojik baskı uygulandı, Çeçenya’ya sınırdışı edilmekle tehdit edildi.

Gintaras Visockas: Çeşitli görüşler var ama Savcılık ofisinin size yönelik suçlamalarının temelinde sadece tartışma olarak adlandırılan eski yetimhane çocuklarının problemi yatıyor.

Malik Gataev: Doğru bir gözlem. Savcı Oskutite yalnız, hapiste bulunduğumuz süre içerisinde Litvanya yasalarını birden çok kez ihlal eden bu insanlara itimat ediyor. Bu insanların kötü olduğunu söylemiyorum. Sadece onları savcıdan daha iyi tanıdığımı belirtiyorum. Açıkça ifade etmeliyim ki, tüm bu insanlar problemdir, çatışmadır ve kendilerine hiç güvenilmez. Reşit olmalarına rağmen olgunlaşmamışlardır. Bana karşı tanıklık eden şu erkek çocuk hakkında konuşalım. İsmini söylemek istemiyorum. Eğer o bir melekse, niçin ben tutuklandıktan hemen sonra benim arabamı çaldı, neden hız yapıyordu ve sarhoş araç kullanıyordu, niçin ehliyeti olmadığı halde araba sürüyordu? Oskutite sadece bu insanların tanıklıklarına itimat ediyor. Eğer bu bir olaysa, hadi ödemesi gereken cezası karşılasın. Bunu onun için ödemeyeceğim. Eğer bu genç adam ben hapisteyken kuralları ihlal ettiyse, ondan ve eylemlerinden sorumlu tutulamam. Evet, çocuklarımın saat 22.00’den önce eve gelmesini istedim ve geç kalanlara da azarladım. Bu tip düzenlemeler yaptığım için pişman değilim. Bu çocukların her birinin sadece finansal değil, aynı zamanda manevi sorumluklarını da taşıyorum.

Litvanya’da yaşamayı her zaman sevmişimdir. Ve Litvanya ile halkı hakkında da kötü hisler beslemiyorum çünkü Oskutite tüm Litvanya’yı temsil etmiyor.

Gintaras Visockas: Seda ile yaşadığınız çatışma hakkındaki ayrıntıları verebilir misiniz? Ne istiyordu? Memnuniyetsizliği neydi?

Malik Gataev: Seda çok geçimsiz birisi. Sürekli birileriyle kavgalıdır. İdeal bir baba olmadığımı itiraf ediyorum. Ama alkol ve uyuşturucu kullanan birisinin kaçınılmaz yaşam sıkıntılarından onu kurtarmaya çalıştım. Aşk meselelerinden ötürü pek çok kez aileden kaçtı, sonra “boşandı” ve geri döndü, bir süre sonra bir başkı aşığı ortaya çıktı ve o da yeniden evlenme moduna girdi. İnsanlar bana gelerek Seda’yı çok edepsiz durumlarda gördüklerini söylüyordu. Üstelik hem Seda’yı hem de bizi onurlandırmayacak bazı davranışlarını yargılama sürecinde kabul etti. Buna rağmen, savcı edepsizlik eden, suç işleme eğiliminda olan ve hatta işleyenlerin söylediklerini dikkate aldı.

Gintaras Visockas: Litvanya güvenlik polisinin ajanları size nasıl davrandı?

Malik Gataev: Tutuklanmanın tüm detaylarını hatırlıyorum. Tutuklandığımda Seda çoktan evden kaçmış ve ben de polise gerekli başvurular yapmıştım.

Güpegündüz tutuklandım. Polisiye bir filmdeki gibiydi. Bir araba aniden benim önümü kesti ve ben de durmak zorunda kaldım. Birkaç adam arabadan dışarıya çıktı. Hepsinin üzerinde düz takım elbiseleri vardı. Hatta onların haydut olduğunu düşündü ve kendimi savunmaya hazırlandım. Ama daha sonra hepsinin silahlı olduğunu fark ettim. Silahlarını saklamak yerine açıkça gösterdikleri için onların suçluları yakalamakla görevli kolluk kuvvetleri olduğunu anladım. Tutuklanırken hiç bir mukavemet göstermedim. Onların özel kolluk kuvveti olduğundan şüphelendim. Hangi servisin beni neden tutukladığı konusunda hiç bir fikrim yoktu. Sessiz kaldım. Bir yanlış anlaşılma olduğu muhakkaktı ve bir süre sonra serbest bırakılacaktım. Yine de ellerim kelepçeli ve montumun şapkası rahipvari şekilde başıma geçirilmiş şekilde bir yere götürüldüm. Kaunas’taki güvenlik polisi karargahına getirildim. Kişisel olarak beni tehdit etmediler. Orada ilk kez karşılaştığım bayan savcı Nomeda Oskutite, Seda ile olan tartışmalarımız dahil olmak üzere tüm gerçeği anlatmamı istedi. Endişelerim dahil olmak üzere bildiğim herşeyi söyledim. Sonra bana “Ona masal anlattığımı” söyledi. Ben de ona, onun masal anlatılacak küçük bir kız olmadığını söyledim. Bana atfetmeye çalıştığı suçlardan ötürü kendimi suçlu hissetmedim. “Para gaspını” söyleyeyim. Hiç parası olmayan Seda’yı bana para vermeye zorlamadım.

Khadizhat Gataeva: Acil almamız gereken pek çok şey için eşimi şehir merkezinde bekliyordum. Ama gecikti. Numarasını aramaya başladım ama cevap vermiyordu. O an korktum. Birşeyler yanlış gidiyordu ki tutuklandım. Sivil elbiseler giyinmiş bir erkek ve bir bayan tarafından tutuklandım. En kötüsü ise niçin tutuklandığımı açıklayamıyor, eşimi ve çocuklarımı uyarmama izin verilmiyordu. Bu arada polis bürosuna götürüldüm, burada bana isnat edilen suçları işlediğimi itiraf edersem, kısa bir süre sonra serbest bırakılacağım söylendi. Muhtemelen yarın sabah serbest bırakılırsın dediler. Daha sonra Oskutite geldi ve o da aynı şeyleri söyledi. Tüm suçlamalar saymaya başladığında, beynimden vurulmuşa döndüm. Kendimi kötü hissetmeye başladım ve bir ambulans çağrıldı. Hastaneye götürüldüm. Hayal edin, insan ticareti, adam kaçırmak ve para gaspetmekten suçlanıyordum. Hastaneden çıktıktan sonra yeniden başladı, “Sadece itirafnameni imzala. Sakın korkma. En ciddi suçlama olan insan satmayı düşürdük çoktan..”

Oskutite benden nefret ediyor gibi bakıyordu. Kızının geceleri gelmemesi ve bir adamla evlilik dışı yaşamasını destekleyip desteklemediğini sorduğumda, gülmeye başladı ve çocuklarımı uzun bir süre göremeyeceğimi söyledi. Özel polis ajanları da gülüyordu. Aşağılamanın bu tipi gerçekten can yakıyor. Ayrıca sanki Oskutite ile Seda birbirlerine gerçekten çok yakınlar intibası uyandıran sarılmaları ve öpüşmeleri gibi çok ilginç bir şeye şahit oldum. Nasıl öğrendik? Bir keresinde kurban olarak adlandırdıklarının ifadelerini gösterdiler. Onlar hakkında yorumlar yapmamızı istediler. Farklı bir odadaki ekrandan onları izliyorduk. Bir arada ekipmanlarını kapatmayı unuttular ve Oskutite ile Seda’yı kucaklaşırken gördük. Muhafızlar farkına vardığında hemen ekranı kapattılar.

Malik Gataev: O sahneyi ben de gördüm. Benim gibi pek çok şüpheyle bunalmış birisi için gerçekten nahoştu.

Gintaras Visockas: “Çocuklara yardım” etmek için kurmayı planladığınız organizasyon siyasi konularla mı uğraşacak?

Malik Gataev: Hayır. Benim prensibim ailemi ve kendimi siyasi meselelerden uzak tutmak. Güvenilmez insanlarla asla iletişim kurmam. Tanımadığım kişilerce arkadaşlıktan kaçınırım. Ne Litvanya’nın ne de başka bir devletin gizli servisiyle bağlantım yoktu. Sadece çocuklara yardım etmekle ilgileniyordum. Çeçen çocuklarımın farklı etniklerden. Çeçenler, Dağıstanlılar, Ruslar benim evimde yaşadı. Bununla birlikte, bizim çalışmalarımızın Çeçenleri kendi çıkarlarına ulaşmak için yöneten ve idare edenlerin hoşuna gitmemiş olabileceğinin de farkındayım.

Khadizhat Gataeva: Oskutite yargılama boyunca pek çok defa Seda’nın elbiselerini kim yıkadı, yemeklerini kim yaptı ve ona servis etti diye sordu. Sonra da Oskutite, Seda’nın kendisine bakabilecek yasal yaşta olduğunu ve gitmesi için ona izin vermemiz gerektiğini söyledi. Bu bir çelişki. Eğer Seda kendi hayatına karar verebilecek bir yaştaysa, neden onun elbiselerini bizim yıkamamız ve yemeğini servis etmemiz gerekiyor?

Malik Gataev: Çocuklarımın bazılarının uyuşturucu bağımlısı ve hovarda olarak bilinmesinden utanıyorum. Seda’ya şu mealde bir şeyler söyledim: “Yaptığından dolayı kafanı kesip almak bile yetmez”, ama bu bir tehdit değildi. Şiddetli bir öfke ve hayal kırıklığının ifadesinden başka bir anlama gelmiyor. Bir ölüm tehdidi değildi. Öldürmeye niyetlenen kimse, bunun hakkında konuşmaz. Öldürme niyetlerinden asla bahsetmezler.

Gintaras Visockas: Gizli polisin olayınızdaki rolünü nasıl açıklıyorsunuz?

Malik Gataev: Litvanya güvenlik polisinin birileri tarafından kasten yanıltıldığına inanıyorum. Güvenlik kuvvetinizin ilgisini çekecek hiçbir şey yapmadım. Güvenlik kuvvetinizin hiç beklemeden reaksiyon göstereceği gerçek dışı kasıtlı bazı bilgiler olduğunu hissediyorum. Bu provokasyonu yapanın kim olduğunu bilmiyorum. Yaptıkları bu hatayı düzeltmek güvenlik kuvvetiniz için bir onur meselesi. Kimse hatalardan korunmaz. Ama bir kez daha açıklamalayım: Gataevler terörist ya da düşman devletlerin ajanı veya suçlu değildir. Vicdanımız lekesi ve temiz.