İstanbul Kafkas Çeçen Kültür Derneği yönetiminin üyelerine danışmaksızın Rus işgali altındaki Çeçenya’da organize edilecek düzmece bir konferansa katılma kararı alması üzerine dernek eski yöneticilerinden Hayrettin Güler’in sitemiz editörlerine gönderdiği yazıyı yorumsuz olarak sizlerle paylaşıyoruz.

26-09-2010 tarihli KÇKD toplantısı

Katılımcılar: Başkan Mahmut Teke, Bşk.Yardımcısı ve Yönetim Kurulu üyeleri Yahyahan Güney, Kamil Özdil, Ali Bolat, Fatih Canbolat, Abdurraman Özdil, İsmail Erdoğan; dernek üyesi Selman Beştoy ve dernek üyesi Hayrettin Güler.

23-09-2010 akşamı KÇKD başkanı Mahmut Teke’den bir davet aldım. Buna göre 26-09-2010 Pazar öğleden sonra KÇKD’de bir toplantı düzenleyeceklerini, Çeçenya’yı ziyaret için bir heyet oluştuğunu ve durumu müzakare etmek istediklerini detaylı bir muhteviyat vermeden anlattı. Toplantıya katıldığımda gündemin Çeçenya’da Ramzan Kadirov yönetiminin “12-13 Ekim 2010” tarihleri arasında Çeçenya’nın başkenti Grozny’de “Çeçen diasporası ve Çeçen toplumunun bütünleştirilmesi” maksadıyla “Çeçen Halkı Kongresi” düzenlenmesiyle ilgili olduğunu öğrendim. Kongreye Türkiye’den KÇKD’nin davet edildiğini burada duydum. KÇKD Yönetimi kongreye katılmayı daha önceden kararlaştırmış. Bu kararı almadan derneğimiz üyelerine gerekli bildirimleri genel kurul yoluyla yaptığını ve üyelerimizin büyük çoğunluğunun rızasını almış olduklarını varsayıyorum, aksi halde dernek yöneticilerimiz böyle bir seyahatte derneğimizi temsil yetkileri olamayacağını bilecek deneyim ve birikimde olduklarını düşünüyorum. Çünkü bu durum çok ciddi sonuçları olabilcek kardeş Çeçen halkı ve diasporanın kendi içinde çatışmalara sebep yaratma kapasitesi olan ve apaçık KÇKD’nin tarafsızlığına halel getirip onarılamayacak şekilde zedeler. 26-09-2010 Pazar günü öğleden sonra düzenlenen toplantıda ilk sözü bana verdiler. Bende KÇKD’nin üye çoğunluğun rızasının alındığı varsayımıyla bu toplantı sırasında anlatma fırsatı bulduklarımı ve anlatma fırsatı bulamadıklarımı mazlum Çeçen halkı ile paylaşmak için bu yazıyı kaleme alma ihtiyacı duydum .

İlk söz bana verildiğinde KÇKD yöneticilerine şunları aktarmaya çalıştım;

Çeçenya ile dünyadaki Çeçen diasporası arasında kalıcı bir iletişim kurulması ve bu iletişimin Çeçenyadaki bir taraf bir saf belirlemeden tüm kesimlere eşit mesafede kurulacak şekilde yapılması.

Başta Çeçenya’da ve tüm dünyada her tür şiddet, baskı, zulüm ve terörü dışlıyor ve kınıyorum.

Akan kardeş kanının durdurulması için elimizdeki tüm imkanları sonuna kadar kullanmalıyız. Bunun için Çeçenya’da bulunan muhtelif meşru güç-taraf iddiasını taşıyanlar başta olmak üzere herkes sorumluk alıp şiddetin çaresizlikten başka şey imal edemeyceğini kabul etme akli olgunluğuna varmalıdır. Buraya varmanın yolu çeşitli menfaat çevrelerinin halkımızı birbirine düşürmek kardeşi kardeşe kırdırmak için taktığı gözlükleri çıkarıp atmamız gerekir, hepimizin kardeş olduğu güzel günleri hatırlamamız gerekir, hep beraber Çeçen halkının hem tarihsel hemde uluslararası hukuktan doğan meşru hakları için mücadele edilen günlerin hatırlanması gerekir. Barış için, kardeşlik için her tür referansı bulabiliriz;

Hayat hakkını Yüce Yaratıcı verir ve hayatı alma hakkı yalnızca ona aittir. Din, hukuk, ahlak, gelenekler, hayatın güzelliği ve daha pek çok şeyde barış ve kardeşlik için kafi derecede sebep bulunabilirse de, savaş için tek bir sebep vardır; Bizi Yaratanın başkalarınıda yarattığını, hayatı başkalarıyla paylaşmak için hepimize yetecek kadar yer bulunduğunu, dünyada tüm insanların hakkı olduğunu UNUTMAK.

Kendilerinden başka hak sahibi olanların var olduğunu unutanların KİRLİ SAVAŞI sona erdirilmeli. Unuttuklarını hatırlatmanın bir yolu olsa gerektir. ONURLU BARIŞI herşeye ve herkese rağmen inşa etmenin bir yolu olması gerektiği gibi.

Çeçenya’da her yönüyle barışın temini için mevcut güçlerin elbirliğiyle güven ve huzur ortamı yaratabilmeleri hayal değildir. Çeçenya’da süregiden savaş, dünyamızdaki ne ilk nede son savaş olacak, ayrıca yüzyıllardır meydana gelen savaşlarda zorluklara rağmen Çeçenler büyük başarıyla ayakta kalabildi, bundan sonrada kalabilmeyi başaracaklarına eminim. Ruslarında Çeçenlerinde bu dünyada yaşama hakları eşit. İki millete de başkalarınada yeterli yer mevcut. Biribirlerine rağmen komşu olarak yaşamayıda bir gün öğreneceklerdir. O halde bunca acı, kan gözyaşı neden? Bir Çeçen annenin gözyaşı rengi ile Rus annenin gözyaşı rengi farklı mı? Gencecik fidanların akan kanları farklı farklı mı? Rusya’da ve Çeçenya’da ortak aklın kalp gözüyle görebilme kapasitesinin olduğunu ve İki milletin dostluk ve kardeşlik içinde yanyana barış içinde yaşayabilecekleri inancını hala koruyorum.

Çeçenlerin birbirlerine eziyet etmelerinden, kardeşin kardeşe eziyet etmesinden hangi Çeçen fayda görebilir? Dünya tarihinde bu hakkı veren hiç bir referans yoktur. Ötekinin de bu dünyada hak sahibi olduğunu unutulmaz ise! Hele hele Waynakhlarınki gibi yüksek ahlaklı, akla dayanan gelenekleri tüm toplumun gönül rızasıyla oluşmuş olan toplumlar inşa edebilmeyi becerebilmiş olanlarda.

Ne yazık ki bu kadar uzun süren savaş ortamı bu şerefli halkın geleneklerini, değerlerini ciddi ölçüde zaafiyete uğrattı. Dünyada başka hiç bir millet bu şartlara bu kadar uzun süre tek başına dayanıp bu halde kalamazdı. Bugün geldiğimiz nokta unuttuklarımızı hatırlamanın çok elzem olduğu bir yerdir. Birbirlerinin kardeş olduğunu aynı boydan geldiğini anlamak için basit bir hesap yeterli. Waynakhlarda 2-3 kuşak geriye gittiğimizde hangimiz ötekine kan bağıyla bağlı akraba olmadığını iddia edebilir? Ne olur hatırlayın! Hangimiz kan bağıyla akraba değil? Biribirimizle çözemeyeceğimiz bir meselemiz olamaz. Sürmekte olan zorlu savaş yılları ve sürgünlere rağmen hala Bir toplumu yeniden inşa edebilecek ayağa kaldıracak imkana sahibiz. Bu imkan bu günden gelmiyor geçmişimizden geliyor. Şerefli Waynahkların geçmişlerinde geliştirdikleri yüksek ahlak, akla ve gönül rızasına dayanan toplum geleneklerimizi hatırladığınızda her meselenin çözümünün geleneklerimizde var olduğunu açıkça görebilirsiniz. Kalp gözünüzle görün ve bugünden vazgeçip 16 yıl önceki döneme dönün, orada şerefli Waynakhları, onurlu Çeçen halkını bulacaksınız. Ona sıkı sıkı sarılın ve asla bırakmayın, hayata buradan eksik ve yanlışların tahammül edilebilir olduğu bir yerden birlikte devam edeceğiz.

Saygılarımla-Laramsat
Marso Aylo.

Hayrettin Güler

03.10.2010 – İstanbul