Gazeta Wyborcza’da yer alan haberlerde, Yabancılar Ofisi’nin kararı doğrultusunda Polonya’daki bazı mülteci merkezlerinin boşaltılmaya başlandığı bildirildi.

Yabancılar Ofisi sözcüsü Ewa Piechota, “Ofisimizin gözetiminde şu anda 3 bin 800 sığınmacı var ve bunların 2 bin kadarı da bahsi geçen merkezlerde ikamet ediyor. Bu yılın başından Eylül 2010’a kadar 4 bin yeni sığınma başvurusu yapıldı. Oysa geçtiğimiz yıl genelinde bu sayı toplamda 10 bin 500 civarındaydı. Bu nedenle yetkililer mülteci merkezlerinin sayısını azaltma kararı aldılar. Ancak en azından bu merkezlerden dördünün kapatılmayacağı kesinleşti. Zor bir durum olduğunun farkındayız. Bu nedenle, kendisine ikamet edecek yer bulamayanları mümkün olduğunca diğer merkezlere aktaracağız” dedi.

Habere göre, Łomża kentindeki mülteci merkezinde ikamet eden ailelerden sadece birkaçı Polonya’daki diğer merkezlere nakledilmeyi kabul etti. Sığınmacıların büyük bir bölümü kentte kalmaya çabalıyor.

Łomża’daki mülteci merkezinden bir Çeçen sığınmacı olan Zainap Denieva, “Bir evin içerisinde kiralık bir oda buldum. Bu odada iki oğlum ve beş kızımla birlikte yaşayacağız. Bunu yapmak zorundayız, çünkü sadece bu bir oda için her ay 900 złoty (yaklaşık 460 TL) ödememiz gerekecek” dedi.

Łomża’daki mülteci merkezinden bir başka Çeçen sığınmacı Ramzan ise, “Polonya’da Çeçenlere hayat yok. Polonya makamları mültecilerin kemikleşmiş problemlerini çözmek için hiçbir çaba sarfetmiyor. Belki de kendileri için özel bir planları var, biz böyle süründükçe Polonya’dan da kaçacağız ve ülkeleri bizden kurtulacak” dedi.

Fundacji Ocalenie’nin (Kurtuluş Vakfı) avukatı Mariusz Derecki, “Kalacakları yerleri bulmak büyük bir problem. Ev sahipleri bir stüdyo daire için aylık 400 złoty (yaklaşık 210 TL) istiyor; ama daireye Lehler için değil de Çeçen sığınmacılar için baktığımızı öğrenince bu ücret aylık 2.400 złoty’e (yaklaşık 1.230 TL) yükseliyor. Neden altı kat daha pahalı? Bunun hiçbir açıklaması yok” dedi.

Bytom mülteci merkezinde ikamet eden 47 yaşındaki Çeçen sığınmacı Maryam, “Anavatanımız bir masal diyarı gibi. Her şeyimiz var: dağlarımız, kaynak sularımız, petrolümüz… Ben ve kardeşim Çeçenya’nın başkentinin kalbinde yaşıyorduk. Ama korkunç şeyler oldu. Grozny’deki bombalardan kaçtık. Başları olmayan, kolları ve bacakları kopmuş insan cesetleri gördüm. Babam gözlerini kaybetti, ben de işitme güçlüğü meydana geldi. Orası hala güvenli değil. Daha geçen hafta iki sivili öldürdüklerini öğrendik. Ama burada da insanlar bizi istemiyorlar. Bana da tıpkı çingenelere davrandıkları gibi davranıyorlar; küçümseyerek bakıyorlar. Bundan utanıyorum” diyor. Maryam, Polonya’ya kocası Nurdi; erkek kardeşi Ismail ve karısı Esita ile beş çocuklarını da alarak gelmiş.

Tüm bu sığınmacılar bir travmadan kaçarak Polonya’ya gelmişlerdi, şimdi ise yeni bir travmanın içerisindeler.