Süd Kurier adlı Alman gazetesi, Almanya’nın Hegau kentinde yaşayan bir mülteci Çeçen ailenin hikayesini yayınladı.

Alman gazetesinde yayınlanan makale:

Konuklar, Alaro ailesinin küçük şirin evinde kendilerini oldukça hoş karşılanmış hissediyor. Sıcak ve rahat atmosferin yanı sıra, ikramları tadı mükemmel. Çeçen anne Hava, “Kızlarımın arkadaşları da bizimle vakit geçirmekten hoşlanıyor” diyor. Buna ne şüphe. Alaroların evinde güzel bir ortam var. Beş kız kardeş, 18 yaşındaki Samira, 16 yaşındaki Ludmila, 13 yaşındaki Milana, 11 yaşındaki Aina ve 9 yaşındaki Salina yemek masasının etrafına oturmuşlar, birbirlerinin ev ödevlerine yardım ediyorlar. 10 aylık Damir bebek ise tekerlekli bebek arabasıyla salonda geziniyor.

Salina henüz ilkokula gidiyor, diğer dört kız kardeş ise Hegue Lisesi’nde eğitim alıyorlar. Hepsi de birbirinden başarılı öğrenciler. Anne, “Hiçbir şeyi birbirine karıştırmıyorum. Her şeyi kendi başlarına yapmayı öğrenmeleri gerekiyor” diyor.

Aile, siyasi nedenlerden ötürü yaklaşık 9 yıl önce Çeçenya’dan gelmiş Almanya’ya ve bugün baktığınızda karşınızda mükemmel bir entegrasyon örneğinin durduğunu görüyorsunuz. Aina, “Burası bizim evimiz. Buradan ayrılmak istemiyoruz. Alman vatandaşlığımızı da aldık zaten. Ama anadilimizi unutmamak için evde annemizle Çeçence konuşuyoruz” diyor. Henüz altıncı sınıfta olan bu 11 yaşındaki küçük kız yeni şeyler öğrenmeye bayılıyor. Okulda da hep güzel anıları olmuş, sınıf arkadaşları, öğretmenleri, dersleri, hepsini çok seviyor. Ayrıca haftada iki kez de jimnastiğe gidiyor. “Bunu profesyonel olarak yapıyorum” diye belirtiyor Aina. Ama aktiviteleri bunlarla sınırlı değil, eve geldiğinde de diğer kız kardeşleriyle birlikte annesine yardım ediyor. “Aina hayır demesini bilmiyor. Dürüst olmam gerekirse tüm kızlarım bana çok fazla yardımcı oluyorlar” diyor anneleri.

Ludmila, 16 yaşında ve Hegau Lisesi’nde 10.sınıfa devam ediyor. Altı aydan kadar önce Çin savaş sanatı sporu olan Sanda’da Avrupa Şampiyonu olmuş. Turnuvalara hazırlanmak için her gün okuldan sonra birkaç saat antremanlara katılıyor. “Ailem, okulum, spor ve arkadaşlarım. Başka bir şeyle ilgilenmiyorum” diyor Ludmila.

Anneleri Hava konuşmaya başladığında tüm kızları dikkatle onu dinliyor. Müslüman anne, çocukları Allah korkusuyla yetiştirdiğini açıkça ifade ediyor. Anne, “Sınırlarımızı bilmemiz gerekiyor. Yaptığımız her iyi şeyin bir gün muhakkak karşılığı olacaktır” diyor. Çeçen anne bir öğretmen olarak çalışıyormuş ama hamileliği nedeniyle şimdilik bir ara vermiş durumda. Anavatanında bir matematik öğretmeni olan anne, Almanya’ya geldikten sonra öğretmenliğe devam edebilmek için bir yandan çocuklarıyla meşgul olurken diğer yandan da okula devam etmiş. Kimilerinin aklına bir zanaatkar olarak çalışan kocası Danilbek’in bunu nasıl karşıladığıyla ilgili sorular gelebilir, kocası eşinin bu azmini ve isteğini aktif biçimde desteklemiş.

Oldukça güzel geçen sohbetimizin sonuna geldiğimizde anne Hava Alaro kalbinin içindekileri ortaya döküyor. Parıldayan gözleriyle anne Alaro, “Çok, çok harika arkadaşlarımız var. Rielasingen’den Carsten ve Ulrike Thole bizi her zaman desteklediler. Her zaman bizim yanımızda oldular. Makalede onlardan da bahseder misiniz” diye soruyor.

Andreas Schuler
Süd Kuriel – 18.03.2011