Daha önce, 12 Nisan 2012 tarihinde Çeçen direniş savaşçısı olduğundan şüphelenilen iki kişinin Belarus-Polonya sınırında tutuklandığını duyurmuştuk. Şüpheliler halen Belarus’un Brest kentindeki bir hapishane tutulmakta ve Rusya’ya iade edilmeyi beklemekte.

Bu şüphelilerden, 1986 doğumlu Magomed Maulanovich Akayev’in akrabaları İnsan Hakları Merkezi “Memorial”e yazılı bir başvuruda bulundu. Yazılı başvurularında yer alan bilgilere göre, Rus işgali altındaki Çeçen Cumhuriyeti İçkerya’da kurulan Rus destekli rejimin silahlı haydutları (Kadirovitsler), Magomed Akayev’in nerede olduğunu öğrenmek için ailesini günlerce aşağıladı, dövdü ve işkenceye tabi tuttu. Ailenin maruz kaldığı bu vahşi şiddet ancak Magomed’in Belarus’ta tutuklandığının öğrenilmesi ile son buldu. Akrabaları şimdi de Magomed’in Rusya’ya iade edilmesi halinde kendilerinden daha kötü işkenceye maruz kalmasından korkuyor.

13 Mart 2012 tarihinde, akşam saat 05.00 sularında yaklaşık 30 kişilik silahlı Kadirovits, Akayev ailesi tarafından Grozny’de kiralanmış evin kapısını kırarak içeriye daldı. Magomed’in eşi Ayna ve annesi Selimat bu sırada evde bulunuyordu. Üniformalı ve silahlı adamlar ne herhangi bir açıklamada bulundu, ne de herhangi bir izin belgesi göstermedi, hemen evin içerisinde arama yapmaya başladı. Evde buldukları cep telefonlarına, bir laptopa ve bazı fotoğraflara el koyan Kadirovitsler, Selimat ve Ayna’yı da beraberlerinde October bölgesindeki binalarına götürdü. Burada Kadirovitsler, Selimat’a, oğlu Magomed ve dört arkadaşının 12 Mart gecesi bir Kadirovitsi öldürdüğünü söyledi ve yaşlı kadını aşağılamaya başlayarak oğlunun nerede olduğunu söylemesi için tüm ailesini öldürmekle tehdit ettiler. Birkaç saat sonra, Ayna elektrik şoklarıyla işkence gördü ve dövüldü, ayrıca aşağılandı ve ölümle tehdit edildi. Bu sırada, Akayev ailesinin diğer bireyleri, Magomed’in babası 1948 doğumlu Maulan Usmanovich Akayev, Magomed’in kız kardeşleri 1977 doğumlu Zulay Akayeva, 1979 doğumlu Zura Akayeva ve 1984 doğumlu Elmira Akayeva’da aynı binaya getirildi. Tüm zorlamalara karşın verdikleri tek cevap, bizi öldürseniz dahi bir yanıt alamayacaksınız, çünkü kimse Magomed’in nerede olduğunu bilmiyor oldu. Selimat, Magomed’in 12 Mart günü eşiyle birlikte yanlarından ayrılarak kendi evine gittiğini, o gece arkadaşlarının ziyarete geldiğini ve Magomed’in onlarla dışarı çıktığını ama geri dönmediğini söyledi. Aile sabah saat 7.00’ye kadar tutulduktan sonra serbest bırakıldı.

13 Mart 2012 tarihinde, Kadirovitsler, Magomed’in kız kardeşi Zura’nın evine gitti, ancak o bu sırada diğer kız kardeşleri Liza’nın evindeydi. Lisa’nın geçirdiği cerrahi müdahaleden dolayı onunla ilgileniyordu. Kadirovitslerin geldiğini öğrenen Zura rahatsızlandı ve ambulansla hastaneye kaldırıldı. Tutuklanması doktorların araya girmesiyle engellendi.

14 Mart 2012 tarihinde, akşam saat 9.00’dan sonra Kadirovitsler yeniden geldiler, Zura, Elmira ve Selimat’ı Rus destekli rejimin İçişleri Bakanlığı binasına götürdüler. Burada farklı odalara alınan kadınlardan istedikleri bilginin verilmesi istenildi, Elmira’nın ağzını bir mendil ile kapattılar ve elektrik şoku vermeye başladılar. Selimat çığlıkları duyunca işkenceye son vermeleri için yalvardı ama kimse onu dinlemedi. Kadirovitsler tüm aileyi işkenceden geçirmekle tehdit ettiler. Genç Kadirovitslerden birisi Elmira’yı aşağılayarak yüzüne tükürdü. Elmira işkenceye çok uzun süre dayanamadı ve olay gününü takiben Magomed ile buluştuğunu, pasaportunu ve cep telefonunu verdiğini söyledi. Kadınlar yaklaşık 3 saat kadar götürüldükleri binada tutuldular. Selimat’ın rahatsızlanması ile birlikte, hastaneye gittiler. Sabah saat 2.00 sularında, akrabaları onları hastaneden çıkardı.

22 Mart 2012 tarihinde Maulan karısını da alarak Kalmuk Cumhuriyeti’ne gitti. Ne var ki, Rus destekli rejimin temsilcilerinin isteği doğrultusunda oradan zorla Grozny’e gönderildi ve döner dönmez de kaçırıldı. Maulan ancak Magomed’in Belarus’ta tutuklandığının öğrenilmesinden 3 gün sonra serbest bırakıldı.

Öte yandan, Zura, Zulay ve Akayev ailesinden diğer dört kişi İtum-Kale bölgesindeki işlerinden kovuldu. Selimat’ın ifadesine göre, hepsi de kendi rızalarıyla işten ayrıldıklarına dair bir dilekçe yazmaya zorlandı.

Selimat, “Memorial”e yazdığı başvuruda şu ifadeleri kullandı: “Ben ve kocam, yaşlı ve hasta insanlarız. Benim diyabetim ve kalp rahatsızlığım, kocamın da kalp problemleri var. Eve bile gitmeye korkar olduk. Korkuyoruz. Oğlum Magomed’in hayatından da endişe ediyorum. Kadirov’un kurallarına göre yaşamayı reddetmişti, bu da demektir ki işkence görecek ve soruşturmasının hiçbir aşamasında objektiflik olmayacak…”.