Çeçen Ulusal Kurtuluş Komitesi tarafından yayınlanan basın bildirisine göre, 1992 sonbaharında yaşanan Oset-İnguş çatışmasında* ortadan kaybolan 192 sivil İnguş’un pek çok akrabası umutlarını yitirmiş durumda.

Çeçen Ulusal Kurtuluş Komitesi’nin Basın Bildirisi:

Basın Bildirisi No: 1717

1992 yılı sonbaharında meydana gelen Oset-İnguş çatışması ile ilgili kayıtlara göre 192 sivil İnguş bu dönemde kayboldu. Halen kayıpların akrabaları, bu amaç doğrultusunda özellikle kurulan kamu organizasyonu “Kayıp İnsanların Aranması(Po Poisky Bez Vesti Propavşix)” ve kolluk güçleri aramalarını sürdürüyor. Ancak, samanlıkta kaybolmuş bir iğne gibi onları bulamıyorlar.

Prigorodny bölgesinin Terki Köyü’nden mecburen göç etmek zorunda kalan Tamara Dautovna Borova, Çeçen Ulusal Kurtuluş Komitesi muhabirine konuştu. Tamara, 1992 sonbaharından bu yana ailesiyle birlikte Karabulak’taki PCR Ryabinka’da (göçmenlerin yaşadığı iki katlı bir bina) yaşıyor. Ailesi dört kişiden oluşuyor. İki yetişkin oğlu var ve evli olan büyük oğlu Ruslan bir yüksek öğretim enstitüsünde gıyaben eğitim alıyor.

Tamara’nın kocası Magomed Borov, 1992 sonbaharında İnguş sivillerin Prigorodny bölgesinde ve Vladikavkaz’da Oset güçler tarafından rehin tutulduğu dönemden bu yana kayıp. Ailesi 31 Ekim 1992 sabahı Vladikavkaz’a giden Magomed eve geri dönmedi. Ailesi bir daha ondan haber alamadı.

Borov ailesi, diğer pek çok Prigorodny bölgesi sakini İnguş ile birlikte dağlar üzerinden İnguşetya’ya geçti. Magomed’in kaybolduğu ilk günlerde Borovlar aile reislerinin esir alındığını ve bir süre sonra geri dönebileceğini düşünüyordu. Özel kamplarda bir kaç hafta ya da ay tutulan pek çok İnguş geri döndü. Ancak Magomed bugüne kadar geri dönmedi.

Aradan geçen tüm bu yıllarda Tamara ve çocukları Magomed’in bir gün geri döneceğini ümit ederek bekledi. Tamara önceleri kocasını kendisi aramayı denedi ama başarılı olamadı. Daha sonra devlet tarafından kayıpları arayıp bulmak için bir organizasyon kurulunca Tamara’da bu organizasyona başvuruda bulundu. Ayrıca İnguşetya’daki kolluk güçleri birimlerine de başvurdu. Her yerde kayıp insanları aradıklarını ve umutlarını kaybetmeden beklemeleri gerektiği cevabını aldı. Bu beklenti 18 yılı aşmış durumda. Tamara ve çocukları artık Magomed’in bulunup onunla tekrar karşılaşacaklarına dair umutlarını tüketmiş durumda.

Özellikle eklenmesi gereken bir nokta var ki, kayıp olduğu kayıtlara geçen 192 sivilden bugüne kadar hiç kimse bulunamadı. Kayıp yakınlarına göre, İçişleri Bakanlığı ve FSB kayıpları aramıyor, insanları aramaya devam ettikleri şeklinde kandırıyor. Çok az sayıda kişi kayıpların halen hayatta olduğuna ve birgün geri döneceklerine inanıyor.

10 Haziran 2010, Nazran/İnguşetya

Bölgesel Halk Hareketi “Çeçen Ulusal Kurtuluş Komitesi” Basın Servisi

*Osetlerle İnguşlar arasındaki anlaşmazlığın kökeni 1944 yılına dayanmaktadır. Stalin’in 1944 yılında Çeçenler ve İnguşları Orta Asya ve Sibirya’ya sürgüne göndermesinden sonra Prigorodny bölgesi komşu Kuzey Osetya’ya verilmiştir. İnguşlar sürgünden döndüklerinden beri tarihsel topraklarının kendilerine geri verilmesini talep etmektedir. İnguş-Oset Çatışması diye adlandırılan çatışma Kuzey Osetya’nın Prigorodny bölgesinde Oset ve İnguş gruplar arasında 1989 senesinde ilk kıvılcımları çıkan, asıl olarak ise 1992 senesinde Oset ve İnguş paramiliter birlikleri arasında gelişmiş olan bir etnik anlaşmazlıkdır. Helsinki İnsan Hakları İzleme organizasyonuna göre, Oset militanlar tarafından Ekim ve Kasım 1992’de yürütülen etnik temizlik hareketinde 600’den fazla masum sivil İnguş hayatını kaybetmiş, 60 binden fazla İnguş sivil Prigorodny bölgesindeki evlerini terk ederek mülteci konumuna düşmüş ve resmi kayıtlara göre 192 İnguş sivil ortadan kaybolmuştur.