Ichkeria.info Rusya’ya iade edileceğinden korkan bir Çeçen sığınmacının tutulduğu sınırdışı merkezinde intihar ederek kendisini öldürdüğünü duyurdu.

Avusturya’nın Traiskirchen kentindeki sınırdışı kampında intihar eden 09.06.1973 doğumlu Arslan Duzhiev 11 Ağustos günü hastanede hayatını kaybetti. İntiharının ardında yatan sebep çok netti, pek çok acıya katlandığı Rusya’ya geri gönderilmek istemiyordu.

Rus Filtrasyon Kamplarının Çeçen Cumhuriyeti İçkerya’dan Eski Esirleri Organizasyonu’nun lideri Vakha Banzhaev, intihar eden sığınmacı hakkında şu bilgileri verdi: Maskeli, silahlı ve askeri üniformalı şahısların Mart 200’de Dağıstan’ın Mahachkala kentinde bir temizlik operasyonu düzenledi. Operasyon sırasında Arslan’ı akrabalarının önünde dövdüler ve kaçırdılar. Akrabaları ondan bir yıl boyunca haber alamadı. Ancak Kızıl Haç çalışanları tesadüfen Arslan’ın hapiste tutulduğunu öğrendi. Mart 2001’de ailesi Kızıl Haç çalışanlarıyla birlikte Arslan’ı ziyarete gitti, ama maruz kaldığı işkence ve dayaklar yüzünden ailesi Arslan’ı tanımakta zorlandı. Serbest bırakıldıktan sonra uzun süre çeşitli hastanelerde tedavi gördü. Sonunda ailesiyle birlikte Avrupa’ya gitti. 27 Haziran 2010 tarihinde Polonya sınırını geçtiler ve Polonya sınır muhafızları da onların parmak izlerini aldı. 28 Haziran günü yolculuklarına Avusturya’ya doğru devam ettiler. Avusturya’ya ulaştıklarında ise Dublin-II sözleşmesi gereği tutuklanarak Traiskirchen sınırdışı kampına, çok sayıda Çeçen’in sınırdışı için sırasını beklediği merkeze yerleştirildiler. Arslan özel durumunu anlatmaya çalıştıysa da sesini kimselere duyuramadı, kendisine tek söylenen tipik bir Dublin ihlali olduğu ve en kısa sürede Polonya’ya sınırdışı edileceğiydi. Ancak kampta kaldıkları süre içerisinde bazı Çeçen sığınmacıların Rusya’ya iade edildiğine ve gönderilen Çeçenlerin de hapsedilerek işkenceye maruz kaldıklarına şahit oldu. Rusya’ya iade edilmekten korkan Arslan, sürekli Avusturya polisine güvenmediğinden bahsediyordu. Ve ilk başvurusu için “negatif (red)” cevabı geldiğinde yeniden sığınma talebinde bulundu. Başvurusu yine reddedildi. İçinde bulunduğu durumdan kurtulmak isteyen Arslan çeşitli organizasyonlara başından geçenleri anlatarak yardım istediyse de ona verilen tek cevap: “Tüm çabalar yersiz. Sen ve seninle birlikte tüm ailen Rusya’ya geri gönderileceksiniz…” oldu. Vazgeçmeyen Arslan üçüncü kez başvuruda bulundu ve 8 Ağustos günü son “red” cevabını aldı. Rusya’daki uzun süreli hapis hayatı nedeniyle zaten ciddi bir psikolojik tedaviye ihtiyaç duyan Arslan’ın psikolojisi son olaylarla birlikte tamamen bozuldu. Son günlerinde bir polis gördüğünde korkuya kapılarak telaşlı davranıyor ve “Polis bizim için geldi”, “Buraya kadar, bizi alıp götürecekler”… gibi cümleler kuruyordu. Avusturya’ya vardıkları ilk günden bu yana, Arslan sürekli olarak Rus hapishanelerinde yeniden işkence görmek istemediğini söylüyordu. Ve gergin duruma daha fazla dayanamadı. Bulduğu bir ip ile odasında intihar etti. Rus haydutların ellerine yeniden düşmektense ölmeyi tercih etti.